| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
Rozsypuję się od środka. I nie chodzi już nawet o to ze tu jest brudno, szaro i do duuupy.
A przecież są wakacje... nie wiem co się stało. Takie plany miałam - jeszcze w maju. Straciłam zapał. Każdy jest sobą tak strasznie zajęty, że kto by pomyślał o telefonie, o ustawce, czymkolwiek. Nie mam zamiaru na nikim czegoś wymuszać ani się narzucać.
Przyjaciele nie istnieją. Naiwna.
[nie próbujcie tego komentować]
To miejsce mnie przygnębia i ogranicza. Za mało tu czasu i przestrzeni. Duszę się. Jestem jakaś niespokojna. Klimat mi nie sprzyja.
Czuję, że mam oparcie tylko w jednej osobie.
Tylko on mnie wspiera we wszystkim, potrafi wysłuchać, zrozumieć, utulić.
I wciąż kocha. Nie za coś, ale pomimo wszystko.
Fotki będą już wkrótce. Cierpliwości
<- Pierwsza z nich jest obok ;)
Po tym wszystkim czuję jakby to był tylko trzytygodniowy cudowny sen jakby zabrali mnie na ten czas do Raju – dosłownie.
A zleciało tak prędko. Dzień za dniem. Godzina za godziną.
Napatrzałam się na rozłożyste palmy, na piaszczyste plaże Costa bravy czy Costa Daurady, na złocistą i przejrzystą wodę, na wysokie skały, na piękne budowle, ciasne uliczki.. i dalej mi mało.
Chcę wiąż czuć wiatr we włosach, rażące promienie słońca na ciele i gorący piasek między palcami. Chce widzieć Jego tuż po przebudzeniu i slyszeć te urywające się strzępki słow espero.. bon dia.. ola... por favor..
Ciężko żyć dalej tu, wśród szarych, ciasnych dróg, nieuśmiechniętych twarzy, trudno cieszyć się tym co jest tutaj, wśród nas. Będę zmuszona uczyć się tego nowa.
Te obrazy nigdy nie znikną z mej pamięci. Wrócę tam, choćby nie wiem co.
p.s od października jestem studentką pedagogiki ;)